Stichting NBLC:
Een aangrijpend verhaal van vijf jongeren die op de vlucht zijn voor de krankzinnige oorlog in hun land. De tocht is tegelijkertijd een zoektocht naar de oorsprong van de ellende. De moeizame verhoudingen, de verschillende godsdienstige en politieke achtergronden worden goed beschreven. In het goed gecomponeerde verhaal is de geschiedenis van de Bogomielen op een interessante manier verweven.

Trouw
Tuig is een waarachtige, politieke jeugdroman die glashelder laat zien wat oorlog betekent voor jongeren van nu die geen boodschap meer hebben aan simpele vijandbeelden.
Lieke van Duin.

Status:
Het boek leest soms als een spannende avonturenroman, maar daarvoor zijn de vragen en het verdriet te reëel en echt omschreven. Tuig getuigt van een grote liefde voor en kennis van de cultuur en geschiedenis van dit land waar een waanzinnige oorlog raast. Wie het boek gelezen heeft, kan misschien een beetje meer begrijpen en meeleven.
Fronnie Biersma.

Hart van Holland:
De schrijfster lijkt mee te vluchten, ook op zoek naar een antwoord op de vraag van alle kwaad. Els de Groen geeft daar geen antwoord op, kan dat ook niet. Maar ze geeft wel stof tot nadenken.
Julia Pengirin.

Politieke en Sociale vorming:
Een geslaagde poging om jongeren via een realistisch verhaal een beeld te geven van de absurde en gruwelijke situatie in Bosnië.
Wolter Blankert.

Algemeen Dagblad:
Tuig is geschreven vanuit betrokkenheid bij het lot van anderen, mooi van taal en geraffineerd gecomponeerd.
Joke Linders.

Groninger Dagblad, Tubantia, Rotterdams Dagblad:
Els de Groen is er in geslaagd een meeslepend en realistisch boek, maar gelukkig niet moraliserend boek te schrijven.
Alice Plekkenpol.

Leeuwarder Courant:
Tuig maakt meer duidelijk over wat zich afspeelt in Bosnië dan tientallen krantenberichten.
Marja Boonstra.

Stichting Nederland – Kroatië:
Een schitterend en tragisch boek waarin de Nederlandse lezer een authentieke sfeer kan aanvoelen die voorkomt uit beleefde ervaringen van de schrijfster.
Ivan Kantoci.

Vernieuwing:
Dankzij De Groens vermogen levensechte karakters te schetsen is het een actuele verontrustende en vooral goed geschreven roman die je in de handen van veel jongeren zou wensen.

Klapper:
Een waardevolle, aangrijpende jeugdroman, in een vaardige taal zonder overbodige franjes.
Luce Ruten.

Childrens literature:
No roof in Bosnia breaks through the barricades of silence to extend a kind and thoughtful hand both the watchers and the watched.
Gaye Hicyilmaz.

The Guardian in Childrens book of the week:
This could easily have been a why-can’t-we-all-just-love-one-another book. It is much stronger than that. he teenagers are sharply characterised, and the tensions -sexual as well as ethnic – are allowed to emerge clearly. Without support from the Foundation of Dutch literature and The Arts Counsil of England it would not exist at all. Good: let’s have more stories from Europe, soon”.
Philip Pullman.

Best books of 1998, Junior Education:
No roof in Bosnia captures like no other book the futility and heartache of ethnic intolerance. Un unforgettable book in which fully-rounded characters, pacy adventure and a strong sense of place create a powerful and realistic story to challenge and extend children’s thinking.
Anne Faundez.

School Librarian:
Foreign children’s books in translation do not usually achieve wide readership in Britain, but this story of the Bosnian conflict, translated from the Dutch strongly deserves a place in British schools.
Peter Hollindale.

Main-Post:
Ein wichtiges Buch, das durch die Schleier der anonymen Kriegsberichterstattung den Blick auf Einzelschicksale wirft.
Gernot Körner.

Eselsohr:
Ein beachtenswerter Versuch, Zeitgeschichten literarisch zu verarbeiten und in der Literatur für Jugendliche moderne Erzählformen zu verwenden”.
Gudrun Stenzel.

Tagesspiegel Berlin:
Els de Groen predigt und belehrt nicht, sondern erzählt nüchtern und spannend. Sie kennt Bosnien und hat dort zugehört. Paul Stoop

Berner Zeitung:
Sie baut wichtige historischen Hintergründe mit in ihre Geschichte ein, rollt Fakten auf, bevor sie sich ans entwickeln eines neuen Weltbilds macht.
Renate Grubert.

Lübecker Nachrichten:
Das Buch lebt von einem interessanten Thema und von einer anschaulichen und flüssigen Erzählungsweise, die den Leser stark beeindruckt.
Doris Buske.

Taschenbuch des Monats:
Els de Groen beschreibt ergreifend das ganze Spektrum von Leid, Elend, Verzweiflung und Angst.

Die Rheinpfalz:
Sie schreibt auf verschiedenen Handlungsebenen spannend, jedoch nie reisserisch. Eindringend und Überzeugend.
Gerhild Wissmann.

Heilbronner Stimme:
Lässt sich ein so schauderhaftes Ereignis wie der Krieg im ehemaligen Jugoslawien überhaupt in einem Jugendbuch behandeln? Die niederländische Autorin Els de Groen beweist: Es geht.
Siegfried Lambert.

Augsburger Allgemeine:
Die Autorin hat jede Menge Hintergrundinformationen in ihren Roman gepackt. Dennoch hat der Leser nicht das Gefühl, mit unnötigem Wissen befrachtet zu werden.

Kölnische Rundschau:
Äusserst realistisch wird die Situation der Jugendlichen und der politischen Verhältnisse geschildert, ohne dass sich die Autorin in Schuldzuweisungen verheddert.

Foto: Enkele van de jongeren uit (toen nog) Joegoslavië die me tot het schrijven van het boek inspireerden.