De dag waarop je overloopt en het land verraadt
de dag dat duin en dijken niet meer dan drempels
blijken en golven huizenhoog, zal ik je op de valreep
nog een briefje schrijven om je te bedanken voor je

zeemuziek, de polsslag van je golven, de pauken
van je branding en het zacht applaus van schelpen
in hun banken. En voor je garderobe, de charme
van je schuimkragen en de verkleedpartijen in

je waterspiegel. Ook voor je scheepvaartroutes, je
vis, je gas, je olie en alle zeemansgraven. Al je
goede gaven. Tot dusver, tot de dag dat duin en dijken
wijken en je overloopt om verhaal te halen. Ik hoor

je op de trappen naar de bovenste verdieping.
Hoogtijd om te pakken. Mijn brief gaat in een fles.
Ooit zal je woede zakken en de tekst aanspoelen. Ik
hoop dat de ontvanger het beste met je voorheeft.

Els de Groen (2021)